وقتی هواپیمای اوکراین ساقط شد همه رگ گردنشون باد کرد میخواستن کفن پوش جر بدن نظام رو ولی حالا که هر روز به اندازه یه سقوط هواپیما به خاطر کورونا تلفات میدیم یه عده از زدن یه ماسک ساده هم دریغ می کنند!
هدفم نه هواپیمای اوکراین هست و نه تلفات کورونا؛ موضوع اینه که خیلی از ماها اختیارمون دست خودمون نیست؟
برای ما تعریف شده به ۱۷۰ کشته هواپیمای اوکراین واکنش نشون بدیم ولی مرگ روزانه ۱۷۰ نفر از کورونا نه!
به آتش سوزی پلاسکو واکنش نشون بدیم ولی به ساختمان سینا نه!
برای آتش سوزی جنگل های استرالیا عکس کوالا بزاریم و غصه بخوریم و جنگل های خودمون هیچی!
برای گرانی گوجه احمدی نژاد وامصیبتای زندگی سخت شده سر بدیم ولی دلار ۲۱۰۰۰ تومنی روحانی کار رقباشه!
تا یه ایتالیایی دیدیم آمپر فرهنگ و شعور و مهمان نوازینون بچسبه به سقف ولی اگه افغانی و پاکستانی دیدیم اصلا تحویل نگیریم!
کنسرت مورد نداره ولی امان از حرم و هیئت که هرکی رفته به سه روش غیرممکن سامورایی کورونا گرفته!
اگه وزیر حزب منتخبمون گفت اینا که تو سانحه قطار مردن بیمه بودن خیالتون راحت، خب ما هم با خیال راحت رد میشیم اما اگه مرجع تقلید گفت تو ایام بیماری کورونا مطلقا دستور پزشک رعایت کنید و بعدش برای آرامش روحی حدیث کسا بخونیم اونجا دیگه فقط مسخره کردنه که بهمون حال میده!
شاه بزنه تو دهن سفیر عربستان اوج اقتداره، ولی اگه بزنیم تو دهن امریکا اینجاست که اشتباهه!
میدونید چی میگم؟
«یه چیزهایی» هستن این روزها لابه لای آدم ها زندگی می کنند
حرف از انسان دوستی و صلح و مهمان نوازی و آزادگی و... میزنند ولی حقیقتش‌اینا فقط برنامه ریزی شده هستن و نه هیچ چیز دیگه!
رازی کـه بر غیر نـگـفتـیـم و نگـوییـم
با دوست بگوییم که او محرم راز است